* * *
- გამარჯობა... - გამარჯობა... - როგორ ხარ?... - კარგად... როგორც ყოველთვის ვზივარ და გიყურებ... - მერე რას ხედავ?... - დაბნეული ხარ... - კი, დაბნეული ვარ, არ ვიცი რა ვაკეთო, უფრო სწორად როგორ, ყველა საყრდენი და ფასეულობა გამომეცალა, რასაც და რისთვისაც ვაკეთებდი არავის სჭირდება... - ბედნიერი ყოფილხარ... - ?!... - ესეიგი მიხვედი იქამდე რომ არავისთვის არაფერი არ უდნა აკეთო, გათავისუფლდი გარემოსგან და აწი შეგიძლია იცხოვრო... - რას მეუბნები, და ვალდებულებები?... პასუხისმგებლობა და მოვალეობა?!... - სისულელეა ეგენი, ადამიანების მოგონილი ფასეულობები და ჩარჩოები, მოგონილი რამეები რომ სოციუმს მიგაბან... - არადა ჩემი საკეთებელი თითქოს ვიპოვე და იცი შენ რაც არის... - ეგ სხვა რამეა, ეგ შენი ადამინებს შორის ყოფნის მისიაა ერთგვარი... ეს გასავლელია, რომ შემდეგ სხვაგან წახვიდე და სხვა რამეები განაგრძო... სოციუმის ვალდებულებები მძიმეა, მძიმე და ჩაკირული, მაგრამ ენ შ