მიყვარს ეს პატარა ქალაქი

ვაი ჩვენს პატრონს უბედურს...

- September 07, 2008

ეს პოსტი აგვისტოში დავწერე, მაგრამ არ ვაქვეყნებდი, ვთვლიდი რომ არ იყო ამის დრო და სიტუაცია, იმასაც ვფიქრობდი, რომ როგორც ერთი ჩემთვსი ძალიან საყვარელი და პატივსაცემი ადამიანი იტყვის ხოლმე (შენ ყველაფრის უტრირება გიყვარს და ყველაფერს ძალიან მძაფრად ხედავ ხოლმეო) შეიძლება მართლაც ვაჭარბებ და რაღაცაში ვცდები მეთქი, მაგრამ 1 სექტემბერს აქციაზე რომ გავედი ფოტოაპარატით ხელში და ერთ საათში აღარც პროტესტი რომ აღარ მინდოდა და აღარც სურათების გადაღება გადავწყვიტე მაინც დამეწერა..... დიდი ხანია არაფერი დამიწერია, უფრო ზუსტად აგვისტოს დასაწყისიდან. არადა ამ პაუზამდე თითქოს გადალახული მქონდა კრიზისი და ისევ ძველებურად ვყავდი წერას აყვანილი, მაგრამ ერთმა დღემ და შემდგომში განვითარებულმა მოვლენებმა ყველაფერი თავდაყირა დააყენა... 7 ში მაგრად დავთვერი და მეორე დღეს მთელი დღე მეძინა. შუადღეს საკმაოდ გადაცილებული იყო რომ გავიღვიძე, ტელევიზორი ჩავრთე და მანამდე რომ არასოდეს მომნდომებია საინფორმაციო გამოშვების ჩართვა, ამჯერად რატომღაც მაშინვე კურიერზე გადავრთე: ქალაქი ცხინვალი ჩვენს კონტროლ ქვეშაა... დაკავ...

პატარა ჩანახატი თოვლზე

- January 08, 2008

ბოლო დღეები საკმაოდ ცუდად ვიყავი, სახლში ვიჯექი, უფრო სწორად ვიწექი და წელი მტკიოდა, არც ახალ წელზე, არც სამსახურზე (მომკლავს დალაქა რო წაიკითხოს მარა რა ვქნა ცოდვა გამხელილი სჯობსო) და არც რამე აზრიანზე ფიქრი არ შემეძლო, ვიწექი და ტელევიზორის პულტს ვაწვალებდი (ეს მართლა პულტის წვალება იყო, ამდენ არხზე ნორმალურს ვერაფერს იპოვი კაცი) მერე ესეც მომბეზრდა და ისევ ფიქრი დავიწყე, ბევრი რამე გამახსენდა, კარგიც და ცუდიც, მათ სორის ისიც ადრე ნოველებს რომ ვწერდი და მეგონა ამ ჩემი წერით საქართველოს მომავალი რობაქიძე თუ არა ვინმე ისეთი მოსახსენიებლად რომ ღირს (სპეციალურად არავის ვასახელებ, არ ეწყინოთ) ეზრდებოდა. რამოდენიმე მაშინდელი ნოველა თქვენც შეგიძლიათ იხილოთ აქვე ბლოგის ბოლოში(არცერთი კომენტი რომ არ ადევს ეგენია) მერე წერას შევეშვი და რარაც სხვა რამეების კეთება დავიწყე, მოკლედ საით მივდივარ, გადმოვიღე ეს ჩემი ნოველები წელმტკივანმა და ერთი ცალი მომეწონა (მოკლედ ნელ ნელა გაპარებთ ჩემს ბავშვობისდროინდელ ნაშრომებს) თოვლზე და ზამთარზე იყო, ჰოდა რადგან ბოლო პერიოდი გადავწყვიტე ძირითადად საახალწლო ...

საბრძოლო დავალება

- April 25, 2003

რიგითი გ. დავალებაზე გაგზავნეს. უბრძანეს ოცეულის პოზიციის წინ მდებარე სახლში შეეღწია და გაეუვნებელყო სნაიპერი, რომელიც სახლში იმალებოდა და მთელი ოთხი საათის განმავლობაში უშლიდა ხელს ოცეულის წინსვლას... ოცეულმა სნაიპერის ყურადღების მისაქცევად ცეცხლი გახსნა, რიგითი გ. კი ამასობაში სახლს მიუახლოვდა, უკნიდან შემოუარა და კედელში გაჩენილი ნაპრალიდან შენობაში შეძვრა... პირველი ეტაპი გადალახული იყო, რიგითი გ. სახლში შევიდა, სნაიპერი მეორე სართულის ფანჯარასთან იყო ჩასაფრებული და ახლა მასთან შეუმჩნევლად და ჩუმად მისვლა იყო საჭირო. რიგითი ფეხაკრეფით დაიძრა, გული ამოვარდნაზე ჰქონდა, არა არ ეშინოდა - ღელავდა, სულ ოცი წლის იყო, პოლიტიკა, ბიზნესი, ომი, სახელმწიფო ინტერესები და დიქტატორული რეჟიმები საერთოდ არ აწუხებდა, ჯარში წასვლამდე ადამიანისთვის ტყვია არასოდეს უსვრია და არც აქ, ომში არ გრძნობდა თავს კაცის მკვლელად. ავაიაცია და არტილერია სუფთად მუშაობდა და რიგითი გ. მთელი საბრძოლო მოქმედებების მანძილზე ცოცხალ მტერს არასოდეს გადაჰყრია. ამჯერად კი ჩუმად უნდა მიპარვოდა და მოეკლა ადამიანი, ადამიანი ...

Search This Blog

Just Tatsson...