ვაი ჩვენს პატრონს უბედურს...
ეს პოსტი აგვისტოში დავწერე, მაგრამ არ ვაქვეყნებდი, ვთვლიდი რომ არ იყო ამის დრო და სიტუაცია, იმასაც ვფიქრობდი, რომ როგორც ერთი ჩემთვსი ძალიან საყვარელი და პატივსაცემი ადამიანი იტყვის ხოლმე (შენ ყველაფრის უტრირება გიყვარს და ყველაფერს ძალიან მძაფრად ხედავ ხოლმეო) შეიძლება მართლაც ვაჭარბებ და რაღაცაში ვცდები მეთქი, მაგრამ 1 სექტემბერს აქციაზე რომ გავედი ფოტოაპარატით ხელში და ერთ საათში აღარც პროტესტი რომ აღარ მინდოდა და აღარც სურათების გადაღება გადავწყვიტე მაინც დამეწერა.....
დიდი ხანია არაფერი დამიწერია, უფრო ზუსტად აგვისტოს დასაწყისიდან.
არადა ამ პაუზამდე თითქოს გადალახული მქონდა კრიზისი და ისევ ძველებურად ვყავდი წერას აყვანილი, მაგრამ ერთმა დღემ და შემდგომში განვითარებულმა მოვლენებმა ყველაფერი თავდაყირა დააყენა...
7 ში მაგრად დავთვერი და მეორე დღეს მთელი დღე მეძინა. შუადღეს საკმაოდ გადაცილებული იყო რომ გავიღვიძე, ტელევიზორი ჩავრთე და მანამდე რომ არასოდეს მომნდომებია საინფორმაციო გამოშვების ჩართვა, ამჯერად რატომღაც მაშინვე კურიერზე გადავრთე:
ქალაქი ცხინვალი ჩვენს კონტროლ ქვეშაა...
დაკავებულია სტრატეგიული სიმაღლეები...
მიმდინარეობს შეტევა ჯავაზე და როკის გვირაბზე...
კოკოითი დაიმალა და სადღაც ბუნკერიდან იძახის რუსეთმა მიგვატოვა და გვიღალატაო...
და ასე შემდეგ...
მივხვდი რომ სხვა ქვეყანაში გამეღვიძა, მივხვდი, რომ ამ დღიდან საქართველოში ბევრი რამ შეიცვლებოდა, თუმცა მე ბრიყვს იმ წუთას მეგონა, რომ ეს ცვლილებები სასიკეთო იქნებოდა, მაგრამ....
ამჯერად არ დავწერ იმაზე თუ ვინ და რატომ დაიწყო ომი, ვინ და რატომ გამოიყვანა ბრძოლის ველიდან სირბილით და ქაოსურად, ყველა ბრძოლა მოგებული ჯარისკაცები, არ დავწერ გაქცეულ მთავარსარდალზე და ერევანში „გადატანილ შარდენის ქუჩაზე“, არ დავწერ იმ რიტორიკაზე რაც ტელევიზორიდან ისმის, თითქოს ომი ჩვენ მოვიგეთ და ამ ორდღიანი ბრძოლების შედეგად რუსეთი დღე დღეზე დაიშლება და ჩვენ არათუ აფხაზეთსა და სამაჩაბლოს, არამედ სოჭსაც დავიბრუნებთ, სინამდვილეში კი ისიც დაკარგული გვაქვს რაც აქამდე გვქონდა...
მე ხალხზე მინდა დავწერო, ხალხზე რომელიც მთელი ომის მანძილზე, არ - ან ვერ გაიქცა თბილისიდან.
რას დავწერ?
კარგს არაფერს და ეს ყველას არა მაგრამ ძალიან ბევრს ეხება...
რატომ? ...
აი რატომ:
12აგვისტოს როგორც იქნა ნელ ნელა შემოგვაპარეს ომი წავაგეთო, მაგრამ აქვე დასძინეს არაო არ წაგვიგია, მოვიგეთ მაგრამ თქვენ ჯერ ვერ ხვდებითო, უბრალოდ ჯერ პატარა პრობლემაა მოსაგვარებელი, რუსი თავისი ჩექმით თბილისის ასაღებად მოდის და მოდით ერთად დავდგეთ და ერთმანეთი გავამხნევოთო ( ერთმანეთი თუ გასაქცევად გამზადებული მთავარსარდალი ეგ სხვა საქმეა) შევიკრიბოთ და ვანახოთ მტერს როგორ ერთად ვართო...
სპექტაკლი იყო
რატომ?
იმიტომ რომ რუსისთვის სულერთი იყო ჩვენ ერთად ვიქნებოდით თუ ცალცალკე, თუ გადაწყვეტდა ერთადაც გვესროდა და ნაწილ ნაწილადაც, მათ საკუთარი ჯარი მოსახლეობა და ბავშვები არ ენანებათ და არ ეცოდებათ, (უახლოესმა წარსულმა ეს დაამტკიცა: ბესლანი, ნორდოსტი, სამაჩაბლოს ბრძოლის პირველი ორი დღე) ისე დაგვიშვებდნენ რომ ხელი არ აუკანკალდებოდათ,
არც ბებერ ევროპას სჭირდება მიტინგი საიმისოდ რომ დაინახოს ერთად ვართ თუ არა, თუ უნდა და აწყობს ისედაც დაგეხმარება, თუ არადა გინდა 300 000 დადგეს და გინდა მილიონ ნახევარი, აზრი არ აქვს...
რა გამოდის?
გამოდის ის რომ, თუ რუსისთვის ერთიანობის საჩვენებლად შევიკრიბეთ ბრიყვები ვართ - ერთად მოვგროვდით რომ ადვილად დავეხოცეთ ( სამი ბომბი საკმარისი იყო, რასაც ბომბი ვერ იზამდა გაქცეული ხალხისგან წარმოქმნილი ჭყლეტვა მოუთავებდა ხელს)...
თუ ევროპისთვის დახმარების სათხოვნელად, მაშინ მათხოვრები ვართ - რაც იმითაც დადასტურდა, რომ მიუხედავად ერთი ჩემგან აქამდე მართლაც პატივსაცემი მოხუცის მონდომებისა, ბატონმა სარკოზმა ამ სპეკტაკლში მონაწილეობის მიღება არ იკადრა და არც კი გამოვიდა ხალხთან შესახვედრად...
თუ მთავრობისთვის მხარდასაჭერად - მაშინ მომიტევეთ და დეგენერატები ვართ, იმიტომ რომ ამ მთავრობას მხარს ვუჭერთ, მთავრობას რომელმაც ავანტიურაში ჩაითრია ქვეყანა, უაზროდ ჩაახოცინა მართლაც გმირი ვაჟკაცები და რომელთა უმეტესობასაც ცოლ-შვილი, მაგ დროისთვის უკვე გახიზნული ჰყავდათ და თავადაც ერევნის გზას დაადგნენ იმავე ღამეს (მაინც ყოველი შემთხვევისთვის)
ალბათ თვითონაც მიხვდნენ სიტუაციის მარაზმულობას და გამოაცხადეს აქ ჩვენი დაღუპული გმირების პატივსაცემად და სატირლად მოვედითო, მაგრამ მაშინ რა შუაში იყო ლელა წურწუმია და ლექსენი?!...
მითუმეტეს მაშინ როდესაც ის გმირები რომლებზეც გველაპარაკებოდნენ ცხინვალის ქუჩებში და მიმდებარე სოფლებში ესვენენ, ოსები ცხედრებს ფეხსაცმელებს ხდიდნენ , წვავდნენ და მთავრობა და სარდლობა მათ გადმოსასვენებლად არაფერს აკეთებდა (არავინ თქვას ხო გადმოასვენესო, ამათ არავინ არ გადმოუსვენებიათ, სამი დღე ეზიდებოდნენ ჯერ თავად პატრიარქი დამ მერე სხვა სასულიერო პირები ცხედრებს ქართული სოფლებიდან, მერე კი თავად რუსებმა მოგვცეს დანარჩენი, ისიც იმიტომ რომ ეპიდემია არ დაწყებულიყო შიდა ქართლში ).
ერთადერთი ადამიანი ვინც სიცრუისაგან თავის დაღწევა სცადა პატრიარქი იყო და მართლაც გმირების სულის მოსახსენიებლად ხალხი სამებაში მიიყვანა, ეცადა უთავმოყვარეო ყრილობა როგორმე დაეშალა.
მაგრამ რად გინდა, ეს მგლოვიარე ხალხი ტაძრიდან რუსთაველზე დაბრუნდა და კონცერტის და ჩვენი ძვირფასი ქალაქის მერის (რომელსაც რა ესაქმებოდა ომში მაშინ როდესაც მერიის წინ მოედანი მშიერი და უსახლკარო ლტოლვილებით იყო სავსე) გულზე მჯიღის ბრახუნის მოსასმენად დაბრუნდა...
აბა როგორ მოქცეულიყვნენ?
მგლოვიარე არ ცეკვავს, არ დახტის და გამაყრუებელი სიგნალებით მთელს ქალაქში არ დარბის.
მგლოვიარეს შავ არშია შემოკრული დროშა უჭირავს ხელში დაშვებული და მდუმარედ დგას, დგას და ამით ძალაც ჩანს, ერთად დგომაც და შეუდრეკელობაც...
პროტესტი არ არის მანქანით წინ და უკან სირბილი, ეგ უკვე პანიკაა, პროტესტი რეალური დაუმორჩილებლობა და ბრძოლაა...
სამასი ათასის წინ ყვირილი პროტესტი არ არის, ეგ საკუთარი შიშის დემონსტრირებაა, პროტესტი ცოტნე დადიანია...
საქრკო სარკოს ყვირილი პროტესტი არ არის, ეგ საპონია და ვაზელინია, პროტესტი შავლეგო და ქართველო ხელი ხმალს იკარ არის...
ლექსენი და ლელა წურწუმია გლოვა არ არის, ეგ საკუთარი მკვდრის უპატივცემობაა, გლოვა საგალობელი და ზარია...
სინამდვილეში რა მოხდა?
სინამდვილეში ჩვენს მთავარსარდალს შეეშინდა, შეეშინდა ისე როგორც მაშინ, ქართულმა არხებმა რომ არ ანახეს და მთელმა მსოფლიომ ნახა, გორში საკუთარ დაცვას რო გაასწრო და კუთხეში დაიმალა, შეეშინდა და ალბათ გაქცევა გადაწყვიტა, მაგრამ მისმა პიარშიკებმა უმალ მოიფიქრეს გამოსავალიდ ა სასწრაფოდ აახლეს ბატონს 300ათასიანი მიტინგი, ხალხი შენს გვერდითააო დაარწმუნეს და დაამშვიდეს (მართალია ბოლომდე ვერ დამშვიდდა და ნერვიულობისაგან ჰალსტუხი მაინც სახალხოდ შემოეჭამა, მაგრამ არა უშავს მთავარია რომ არ გაიქცა)
თუნ ვინმე არ მეთანხმება მზად ვარ მის დასარწმუნებლად იმის ნახევარი ინფორმაციის დემონსტრირება მოვახდინო, რაც მე თვითონ ვნახე და მოვიძიე ინტერნეტში, ამ დღეების განმავლობაში...
რა ვქნათ?
ყველამ ჩვენს სულში ჩავიხედოთ რამდენად მართლები ვიყავით 2003წლის 23ნოემბერს, რამდენად მართლები ვიყავით მაშინ როდესაც სანდრო გირგვლიანის მკვლელების დასასჯელად გამართული მანიფესტაციების მონაწილეებს უსაქმურებს და მოცლილებს ვეძახდით, რამდენად მართლები ვიყავით მაშინ როდესაც 7ნოემბერს იმედის დარბევის შემდეგ ყველანი ქუჩაში არ გამოვედით, მაშინ როდესაც 5იანვრის არჩევნების მერე ნოდია, იაკობაშვილი და თარხნიშვილი კინწისკვრით არ გავყარეთ და მაშინ როდესაც 21 მაისს 20ლარად ვაძლევდით ხმას... (ვიცი ბევრი იტყვის რას იქექები წარსულში, რა დროს ეგააო, მაგრამ ეს უბედურება ციდან ხომ არ ჩამოვარდნილა, ეს ხომ რაღაცის შედეგია და შედეგია იმისა რაც ზევით დავასახელე )
...და კონკრეტულად რა ვქნათ?
სიმართლე გითხრათ ბევრს ვერაფერს ვიტყვი ამ სიტუაციაში, ბრძენი ნამდვილად არ ვარ, მაგრამ რასაც ვხედავ ერთია, რომ რეალურად უნდა გავაცნობიეროთ ჩვენი მდგომარეობის სირთულე, გამოვიდეთ არქიფო სეთურის სამფლობელოდან, რეალურად ვიბრძოლოთ, ვიშრომოთ და ვოლოცოთ, (ოღონდ ვილოცოთ გულით და გულწრფელად და არა მოჩვენებითად, სამგლოვიარო პარაკლისიდან დაბრუნებულები ლექსენის სასმენად რომ მივდივართ)
რა საჭირო იყო ამ ყველაფრის დაწერა?
მემგონი საჭირო იყო, იმიტომ რომ ეს ყველაფერი მაწუხებს, მაწუხებს და მეცოდებიან ის გმირები რომლებმაც თავი დადეს მათთვის ვისაც სულაც არ ანაღვლებს მათი სიცოცხლე და ვისთვისაც სინამდვილეში სულერთია რუსი მოტყნავს თუ ამერიკელი, მთავარია იყვიროს და ყველას გააგებინოს ადამიანი ვარო.
ეგ არ არის ადამიანობა, ეგ საკუთაერი სილაჩრის და სისუსტის დემონსტრირებაა.
და ეს ყველაფერი იმიტომ დავწერე, რომ თუ ერთი ეგეთი მაინც წაიკითხავს ამ წერილს რაღაც აეწვას, რაღაცაზე დაფიქრდეს და შერცხვეს თავისი საქციელის, დაფიქრდეს და გამოფხიზლდეს...
ტატო
2008წლის აგვისტო
p.s.
თქვენ წარმოიდგინეთ ამ პოსტის მერე შეურაცხმყოფელი კომენტებიც რომ დამიტოვოთ არ წავშლი, თუ თქვენს რეალურ სახელს მიუთითებთ (გადამოწმება ხომ იცით რომ მარტივად შეიძლება) ანონიმუსებს აუცილებლად წავშლი
p.p.s.
აქვე გავმეორდები და ვიტყვი, რომ ეს ყველას არ ეხება, მაგრამ სამწუხაროდ ძალიან ბევრს
დიდი ხანია არაფერი დამიწერია, უფრო ზუსტად აგვისტოს დასაწყისიდან.
არადა ამ პაუზამდე თითქოს გადალახული მქონდა კრიზისი და ისევ ძველებურად ვყავდი წერას აყვანილი, მაგრამ ერთმა დღემ და შემდგომში განვითარებულმა მოვლენებმა ყველაფერი თავდაყირა დააყენა...
7 ში მაგრად დავთვერი და მეორე დღეს მთელი დღე მეძინა. შუადღეს საკმაოდ გადაცილებული იყო რომ გავიღვიძე, ტელევიზორი ჩავრთე და მანამდე რომ არასოდეს მომნდომებია საინფორმაციო გამოშვების ჩართვა, ამჯერად რატომღაც მაშინვე კურიერზე გადავრთე:
ქალაქი ცხინვალი ჩვენს კონტროლ ქვეშაა...
დაკავებულია სტრატეგიული სიმაღლეები...
მიმდინარეობს შეტევა ჯავაზე და როკის გვირაბზე...
კოკოითი დაიმალა და სადღაც ბუნკერიდან იძახის რუსეთმა მიგვატოვა და გვიღალატაო...
და ასე შემდეგ...
მივხვდი რომ სხვა ქვეყანაში გამეღვიძა, მივხვდი, რომ ამ დღიდან საქართველოში ბევრი რამ შეიცვლებოდა, თუმცა მე ბრიყვს იმ წუთას მეგონა, რომ ეს ცვლილებები სასიკეთო იქნებოდა, მაგრამ....
ამჯერად არ დავწერ იმაზე თუ ვინ და რატომ დაიწყო ომი, ვინ და რატომ გამოიყვანა ბრძოლის ველიდან სირბილით და ქაოსურად, ყველა ბრძოლა მოგებული ჯარისკაცები, არ დავწერ გაქცეულ მთავარსარდალზე და ერევანში „გადატანილ შარდენის ქუჩაზე“, არ დავწერ იმ რიტორიკაზე რაც ტელევიზორიდან ისმის, თითქოს ომი ჩვენ მოვიგეთ და ამ ორდღიანი ბრძოლების შედეგად რუსეთი დღე დღეზე დაიშლება და ჩვენ არათუ აფხაზეთსა და სამაჩაბლოს, არამედ სოჭსაც დავიბრუნებთ, სინამდვილეში კი ისიც დაკარგული გვაქვს რაც აქამდე გვქონდა...
მე ხალხზე მინდა დავწერო, ხალხზე რომელიც მთელი ომის მანძილზე, არ - ან ვერ გაიქცა თბილისიდან.
რას დავწერ?
კარგს არაფერს და ეს ყველას არა მაგრამ ძალიან ბევრს ეხება...
რატომ? ...
აი რატომ:
12აგვისტოს როგორც იქნა ნელ ნელა შემოგვაპარეს ომი წავაგეთო, მაგრამ აქვე დასძინეს არაო არ წაგვიგია, მოვიგეთ მაგრამ თქვენ ჯერ ვერ ხვდებითო, უბრალოდ ჯერ პატარა პრობლემაა მოსაგვარებელი, რუსი თავისი ჩექმით თბილისის ასაღებად მოდის და მოდით ერთად დავდგეთ და ერთმანეთი გავამხნევოთო ( ერთმანეთი თუ გასაქცევად გამზადებული მთავარსარდალი ეგ სხვა საქმეა) შევიკრიბოთ და ვანახოთ მტერს როგორ ერთად ვართო...
სპექტაკლი იყო
რატომ?
იმიტომ რომ რუსისთვის სულერთი იყო ჩვენ ერთად ვიქნებოდით თუ ცალცალკე, თუ გადაწყვეტდა ერთადაც გვესროდა და ნაწილ ნაწილადაც, მათ საკუთარი ჯარი მოსახლეობა და ბავშვები არ ენანებათ და არ ეცოდებათ, (უახლოესმა წარსულმა ეს დაამტკიცა: ბესლანი, ნორდოსტი, სამაჩაბლოს ბრძოლის პირველი ორი დღე) ისე დაგვიშვებდნენ რომ ხელი არ აუკანკალდებოდათ,
არც ბებერ ევროპას სჭირდება მიტინგი საიმისოდ რომ დაინახოს ერთად ვართ თუ არა, თუ უნდა და აწყობს ისედაც დაგეხმარება, თუ არადა გინდა 300 000 დადგეს და გინდა მილიონ ნახევარი, აზრი არ აქვს...
რა გამოდის?
გამოდის ის რომ, თუ რუსისთვის ერთიანობის საჩვენებლად შევიკრიბეთ ბრიყვები ვართ - ერთად მოვგროვდით რომ ადვილად დავეხოცეთ ( სამი ბომბი საკმარისი იყო, რასაც ბომბი ვერ იზამდა გაქცეული ხალხისგან წარმოქმნილი ჭყლეტვა მოუთავებდა ხელს)...
თუ ევროპისთვის დახმარების სათხოვნელად, მაშინ მათხოვრები ვართ - რაც იმითაც დადასტურდა, რომ მიუხედავად ერთი ჩემგან აქამდე მართლაც პატივსაცემი მოხუცის მონდომებისა, ბატონმა სარკოზმა ამ სპეკტაკლში მონაწილეობის მიღება არ იკადრა და არც კი გამოვიდა ხალხთან შესახვედრად...
თუ მთავრობისთვის მხარდასაჭერად - მაშინ მომიტევეთ და დეგენერატები ვართ, იმიტომ რომ ამ მთავრობას მხარს ვუჭერთ, მთავრობას რომელმაც ავანტიურაში ჩაითრია ქვეყანა, უაზროდ ჩაახოცინა მართლაც გმირი ვაჟკაცები და რომელთა უმეტესობასაც ცოლ-შვილი, მაგ დროისთვის უკვე გახიზნული ჰყავდათ და თავადაც ერევნის გზას დაადგნენ იმავე ღამეს (მაინც ყოველი შემთხვევისთვის)
ალბათ თვითონაც მიხვდნენ სიტუაციის მარაზმულობას და გამოაცხადეს აქ ჩვენი დაღუპული გმირების პატივსაცემად და სატირლად მოვედითო, მაგრამ მაშინ რა შუაში იყო ლელა წურწუმია და ლექსენი?!...
მითუმეტეს მაშინ როდესაც ის გმირები რომლებზეც გველაპარაკებოდნენ ცხინვალის ქუჩებში და მიმდებარე სოფლებში ესვენენ, ოსები ცხედრებს ფეხსაცმელებს ხდიდნენ , წვავდნენ და მთავრობა და სარდლობა მათ გადმოსასვენებლად არაფერს აკეთებდა (არავინ თქვას ხო გადმოასვენესო, ამათ არავინ არ გადმოუსვენებიათ, სამი დღე ეზიდებოდნენ ჯერ თავად პატრიარქი დამ მერე სხვა სასულიერო პირები ცხედრებს ქართული სოფლებიდან, მერე კი თავად რუსებმა მოგვცეს დანარჩენი, ისიც იმიტომ რომ ეპიდემია არ დაწყებულიყო შიდა ქართლში ).
ერთადერთი ადამიანი ვინც სიცრუისაგან თავის დაღწევა სცადა პატრიარქი იყო და მართლაც გმირების სულის მოსახსენიებლად ხალხი სამებაში მიიყვანა, ეცადა უთავმოყვარეო ყრილობა როგორმე დაეშალა.
მაგრამ რად გინდა, ეს მგლოვიარე ხალხი ტაძრიდან რუსთაველზე დაბრუნდა და კონცერტის და ჩვენი ძვირფასი ქალაქის მერის (რომელსაც რა ესაქმებოდა ომში მაშინ როდესაც მერიის წინ მოედანი მშიერი და უსახლკარო ლტოლვილებით იყო სავსე) გულზე მჯიღის ბრახუნის მოსასმენად დაბრუნდა...
აბა როგორ მოქცეულიყვნენ?
მგლოვიარე არ ცეკვავს, არ დახტის და გამაყრუებელი სიგნალებით მთელს ქალაქში არ დარბის.
მგლოვიარეს შავ არშია შემოკრული დროშა უჭირავს ხელში დაშვებული და მდუმარედ დგას, დგას და ამით ძალაც ჩანს, ერთად დგომაც და შეუდრეკელობაც...
პროტესტი არ არის მანქანით წინ და უკან სირბილი, ეგ უკვე პანიკაა, პროტესტი რეალური დაუმორჩილებლობა და ბრძოლაა...
სამასი ათასის წინ ყვირილი პროტესტი არ არის, ეგ საკუთარი შიშის დემონსტრირებაა, პროტესტი ცოტნე დადიანია...
საქრკო სარკოს ყვირილი პროტესტი არ არის, ეგ საპონია და ვაზელინია, პროტესტი შავლეგო და ქართველო ხელი ხმალს იკარ არის...
ლექსენი და ლელა წურწუმია გლოვა არ არის, ეგ საკუთარი მკვდრის უპატივცემობაა, გლოვა საგალობელი და ზარია...
სინამდვილეში რა მოხდა?
სინამდვილეში ჩვენს მთავარსარდალს შეეშინდა, შეეშინდა ისე როგორც მაშინ, ქართულმა არხებმა რომ არ ანახეს და მთელმა მსოფლიომ ნახა, გორში საკუთარ დაცვას რო გაასწრო და კუთხეში დაიმალა, შეეშინდა და ალბათ გაქცევა გადაწყვიტა, მაგრამ მისმა პიარშიკებმა უმალ მოიფიქრეს გამოსავალიდ ა სასწრაფოდ აახლეს ბატონს 300ათასიანი მიტინგი, ხალხი შენს გვერდითააო დაარწმუნეს და დაამშვიდეს (მართალია ბოლომდე ვერ დამშვიდდა და ნერვიულობისაგან ჰალსტუხი მაინც სახალხოდ შემოეჭამა, მაგრამ არა უშავს მთავარია რომ არ გაიქცა)
თუნ ვინმე არ მეთანხმება მზად ვარ მის დასარწმუნებლად იმის ნახევარი ინფორმაციის დემონსტრირება მოვახდინო, რაც მე თვითონ ვნახე და მოვიძიე ინტერნეტში, ამ დღეების განმავლობაში...
რა ვქნათ?
ყველამ ჩვენს სულში ჩავიხედოთ რამდენად მართლები ვიყავით 2003წლის 23ნოემბერს, რამდენად მართლები ვიყავით მაშინ როდესაც სანდრო გირგვლიანის მკვლელების დასასჯელად გამართული მანიფესტაციების მონაწილეებს უსაქმურებს და მოცლილებს ვეძახდით, რამდენად მართლები ვიყავით მაშინ როდესაც 7ნოემბერს იმედის დარბევის შემდეგ ყველანი ქუჩაში არ გამოვედით, მაშინ როდესაც 5იანვრის არჩევნების მერე ნოდია, იაკობაშვილი და თარხნიშვილი კინწისკვრით არ გავყარეთ და მაშინ როდესაც 21 მაისს 20ლარად ვაძლევდით ხმას... (ვიცი ბევრი იტყვის რას იქექები წარსულში, რა დროს ეგააო, მაგრამ ეს უბედურება ციდან ხომ არ ჩამოვარდნილა, ეს ხომ რაღაცის შედეგია და შედეგია იმისა რაც ზევით დავასახელე )
...და კონკრეტულად რა ვქნათ?
სიმართლე გითხრათ ბევრს ვერაფერს ვიტყვი ამ სიტუაციაში, ბრძენი ნამდვილად არ ვარ, მაგრამ რასაც ვხედავ ერთია, რომ რეალურად უნდა გავაცნობიეროთ ჩვენი მდგომარეობის სირთულე, გამოვიდეთ არქიფო სეთურის სამფლობელოდან, რეალურად ვიბრძოლოთ, ვიშრომოთ და ვოლოცოთ, (ოღონდ ვილოცოთ გულით და გულწრფელად და არა მოჩვენებითად, სამგლოვიარო პარაკლისიდან დაბრუნებულები ლექსენის სასმენად რომ მივდივართ)
რა საჭირო იყო ამ ყველაფრის დაწერა?
მემგონი საჭირო იყო, იმიტომ რომ ეს ყველაფერი მაწუხებს, მაწუხებს და მეცოდებიან ის გმირები რომლებმაც თავი დადეს მათთვის ვისაც სულაც არ ანაღვლებს მათი სიცოცხლე და ვისთვისაც სინამდვილეში სულერთია რუსი მოტყნავს თუ ამერიკელი, მთავარია იყვიროს და ყველას გააგებინოს ადამიანი ვარო.
ეგ არ არის ადამიანობა, ეგ საკუთაერი სილაჩრის და სისუსტის დემონსტრირებაა.
და ეს ყველაფერი იმიტომ დავწერე, რომ თუ ერთი ეგეთი მაინც წაიკითხავს ამ წერილს რაღაც აეწვას, რაღაცაზე დაფიქრდეს და შერცხვეს თავისი საქციელის, დაფიქრდეს და გამოფხიზლდეს...
ტატო
2008წლის აგვისტო
p.s.
თქვენ წარმოიდგინეთ ამ პოსტის მერე შეურაცხმყოფელი კომენტებიც რომ დამიტოვოთ არ წავშლი, თუ თქვენს რეალურ სახელს მიუთითებთ (გადამოწმება ხომ იცით რომ მარტივად შეიძლება) ანონიმუსებს აუცილებლად წავშლი
p.p.s.
აქვე გავმეორდები და ვიტყვი, რომ ეს ყველას არ ეხება, მაგრამ სამწუხაროდ ძალიან ბევრს
Comments
მერე მეორე, თუ არ იცი როგორ უნდა მოვიქცეთ სახლიდან სხვისი კრიტიკა ადვილია. მე ამ მთავრობის დამცველი და მხარდამჭერი არასოდეს ვყოფილვარ, მაგრამ ეხლა მთავრობა არაფერ შუაში არ არის. ვინც არ უნდა ყოფილიყო, ეს ომი მაინც იქნებოდა. რაც შეეხება მიტინგების ფორმას, მართალია არ იყო იდეალური, მაგრამ სიტუაცია 1993 წლის სიტუაციას ნამდვილად ჯობდა, თუნდაც იმიტომ ,რომ მთელი ერი ერთად იდგა და აფხაზეთში რომ რუსი შემოდიოდა ქობალია არ მოგვდგომია ქუთაისთან.
ჯარის უკან გამოყვანას რაც შეეხება, იმიტომ გამოიყვანეს, რომ ჯარმა თავის ფუნქცია შეასრულა. აიძულა რუსეთი კონფლიქტის ზონას გაცდენილიყო და დანარჩენი საქართველოს დაბომბვა დაეწყო, და თავისი აგრესიული სახე გაემჟღავნებინა. რითი აიძულა? იმით რომ გორის და ფოთის დაბომბვის გარეშე ვერ მოუგო ჩვენ ჯარს ომი და არჩევანის წინაშე დადგა. ან ცხინვალი უნდა დაეთმო ან საქარველო მთლიანად უნდა დაებომბა. რაც აირჩია ყველამ ვნახეთ. რასაც მოიმკის ამ არჩევანით მაგასაც მალე ვნახავთ. ისე ალბათ ყველამ იცის მაგრამ მაინც აღვნიშნავ, რომ ცხინვალიდან რომ არ გამოსულიყო რუსეთი ვერავინ მსოფლიოში ხმას ვერ ამოიღებდა ჩვენს დასაცავად.
რაც შეეხება შიშს. შიში სირცხვილი არ არის. ყველა ნორმალურ ადამიანს ეშინია, მით უმეტეს ომში. მარტო გიჟები არიან უშიშრები. მთავარია დაძლევ თუ არა იმ შიშს. დაძლია თუ დააძლევინეს სხვა თემაა, მაგრამ მიშას თბილისი არ დაუტოვებია, არც ცოლშვილი გაუხიზნავს, იმიტომ რომ მიტინგზე ყავდა და ყველამ ვნახეთ.
და ბოლოს. მოგებული ომის მერე ყველა კარგ შემართებაზეა. მთავარი, ეხლაა, რომ წაგებულმა ომმა არ გაგვტეხოს და იმ პესიმიზმს არ მიეცეს ერი რასაც შენ წერ. ცუდად არის საქმე და გამოსავალს ვერ ვხედავთ. ვიცით, რომ ცუდად არის საქმე, მაგრამ გამოსავალი ყოველთვის არსებობს და ამაზე უარეს სიტუაციაშიც ყოფილა საქართველო. მე დარწმუნებული ვარ რომ ერთად თუ ვიქნებით რუსეთის ჭირსაც დავძლევთ და სხვა ბევრსაც. ასე რომ ეხლა პესიმიზმი ყველაზე დამღუპველია რუსთაველის ნათქვამი გავიხსენოთ ყველამ "ჭირსა შიგან გამაგრება ასრე უნდა ვით ქვიტკირსაო". ტირილს და წუწუნს მოვრჩეთ, მით უმეტეს ირონიას და ნიჰილიზმს და ყველა ერთად ვეცადოთ, რომ გავიმარჯვოთ.
აი ასე. (აქ წესით "ვოტ" უნდა დამეწერა მაგრამ რუსული აღარაფერი აღარ მინდა.)
rac Seexeba imas, Cveni daRupuli jariskacebi codoebi arian Tu ara, diaxac rom codoebi arian. isini ra Tqma unda gmirebi arian da martlac samSoblostvis daiRupnen, magram rodisRa unda gaigos xelisuflebam mati vinaoba, rodisRa unda mianiWos maT gmiroba. nuTu ase Znelia mati vinaobis dadgena. meore msoflio omis drosac ki ar yofila amdeni usaxelo daRupuli jariskaci. nuTu arc ert jariskacs ar aRmoaCnda raime sabuTi an elementarulad piradi nomeri. saocaria da amazrzeni.
rac Seexeba mitings, geTanxmebi ar jdeboda CarCoebSi, magram modi imazec vifiqroT, rom samoqalaqo sazogadoebis mxolod Canasaxi gagvaCnia am etapze, is nel-nela viTardeba da erTad dogma im momentSi, roca ruseTs ebrZvi raRacas namdvilad niSnavs.
kritika Zalian kargia, kritikuli azrovnebis deficiti albaT yvelaze didi tragedia, magram is cinizmSi ar unda gadadiodes.
ანუ ამის თავიდან აცილება შეიძლებოდა და გაცილებით უფრო მომგებიან პოზიციაში იქნებოდა ჩვენი ქვეყანა ვიდრე ეხლა არის (რუსეთთან მიმართებაში)
რაც შეეხება იმას რომ ერთად უნდა დავდგეთ და გავერთიანდეთ ეგ მართალია მაგრამ ამისათვის ომი და უბედურება არაა საჭირო, მანამდე უნდა დაგვეწყო ეგ..
და მარტო ჯაჭვში დგომით ან მიტინგზე სიარულით ვერ ვიქნებით ერთნი (ნუ ეს საერთოდ სხვა თემაა და არ ვიცით ვერ ვისწავლეთ ერთობა)
საერთოდ პრობლემებს, უფრო სწორედ მიზეზებს ვეძებთ ყოველთვის სხვაგან რუსეთში,ოსეთში,ამხაზეთში,ამერიკაში და ასეშემდეგ სანამ არ მივხვდებით რომ ჩვენშია ეს პრობლემა და ჩვენ გვაქ შიგნით ჩვენ ქვეყანაში ჩვენ ქალაქში ჩვენ უბანში ჩვენ სახლში ჩვენ თავში მოსაგვარებელი ურთიერთობა გასარკვევი საერთოდ რა გვინდა და რისთვის და გადასაწყვეტი ეს როგორ გავაკეთოდ,ისე სპონტანურად და მე ეგ არ მეხება და მიშა ან გრიშა გააკეთებს და დავაი და მერე გამოჩნდებათი აჰაა ვხედავთ რა ქაქშიც ვართ
მოკლედ იმის თქმა მინდა რომ ყველაფერი გაცილებით ადვილია ვიდრე ჩანს და ”გვაჩვენებენ” იმიტომ რომ ჩვენშია რა პრობლემა სიყვარულის დეფიციტი აქ ჩვენ ქვეყანას დიდი და აქედან მოდის ყველაფერი!
მაგარი აბდაუბდა გამომივიდა მარა სიტუაციაც ეგეთია და..
ტატოსაც ვეთანხმები...
მესმის რო უფრო მეტად განიცდის და ღრმად ამ ყველაფერს ვიდრე ბევრის სხვა...
თუმცა არ ნიშნავს რო ის სხვები მოღალატეები და არაფრის მაქნისები არიან.
ყველას თავისი მისია და აგგილი აქვს,.. ხედვაც.
მესმის ნიკასი, ოპტიმიზმი და იმედი რო არა, სადღაც თემურ ლენგის მერე ჩვენი ხსენება არარ უნდა ყოფილიყო ისტორიაში.
აგერ ვართ ვბლოგავთ ვპოსტავთ, ზნაჩიტ ამ დედაპუტინმედვედევსაც გადავაგორებთ.
მესმის სანდრიკასი...
ხო კი, ნამდვილად ბევრი გვაკლია. ერთობაშიც. რო ემზადებოდნენ ცხინვალზე მაგიც ყველამ ან იცოდა ან ვინც არ იცოდა გული უგრძნობდა...
ნინოსიც მესმის...
შევარდნაძე და ასლანი მითუმეტეს რო უნდა წასულიყვნენ ცხადი იყო და ფაქტი...
ჩემიც მესმის...
დიდი მღელვარება გადავიტანეთ... იშვიათი ქართველი თუ დარჩა ვინც ეს ამბები გულთან არ მიიტანა და არ განიცადა. ნუ ყველამ სხვადასხვაგვარად გამოხატა.
მიტინგზეც ვიყავი. იმიტო არა რო ლელა წურწუმიასთვის მომესმინა. უბრალოდ ყველას უნდა დაგვენახა რო მეტნაკლებად ერთ აზრზე ვდევართ: იმ აზრზე მინიმუმ, რომ ჩვენ ვართ აქეთ და გვინდა რაღაც და ისინი (რუსები და პოსტსაბჭოთა ნაგავი) იქით და და სხვაგან გვექაჩებიან.
მიჭამ გალსტუკი ჭამა და ხო მეც შემრცხვა მარა მისიც მესმის, დედაჩემს ძალიან შეეცოდა და ერთი რამე თქვა: მის ადგილას მე მთელ შარვალკოსტუმს შევჭამდი სიმწრისგანო... არის ამაში სიმართლის მარცვალი. ის იმ წუთას ცოდო იყო, უზარმაზარი წნეხის და პასუხისმგებლობის ქვეშ მოქცეული, თუნდაც უამრავი სულელური შეცდომის გამო.
მოკლედ....
არ დავწვრუილმანდები, განსახილველი ისეც უამრავი საკითხია, თუნდაც ის ერთეული მარა არამზადა ვინც ამ არეულობაში ხელის მოთბობა მონდომა, ან ის მოღალატე ვინც რუსებთან თანამშრომლობა, არც უამისობა იყო...
ჩვენ გადავიტანთ.
ჭაბუა ამბობს მე ცხოვრებაში იუმორის გრძნობამ გადამარჩინაო.
ხოდა სანამ შეგვიძლია გავიცინოთ...
მტრის ჯინაზე ცხრაჯერ მწარედ გავიცინებთ.
აი ეგრე.
მე მჯერა რო მთელი ამ ყველაფრიდან რაღაც გამოვა.
უნდა გამოვიყვანოთ!
სხვანაირად არ გამოვა და აბა ჰე ახლა.. ყველამ თავის საკეთებელს მიხედოს!
მე მაინც მგონია ეს ომი არ იყო გათვლილად და გამიზნულად დაწყებული და წარმოებული ჩვენი მხრიდან, თორემ არც მსხვერპლი იქნებოდა ამდენი და არც მშვიდობიანი მოსახლეობა დაიღუპებოდა ქართულ სოფლებში, და არ მითხრათ ახლა რომ გჯერათ იმ ციფრის მსხვერპლის შესახებ რასაც ტელევიზორში აცხადებენ... თუნდაც მართალი იყოს, ან კიდევ უფრო მეტიც სულ 3 მშვიდობიანი მოსახლე იყოს დაღუპული, ვინც მეტყვის რომ ეს საჭირო იყო იმისთვის რომ რუსეთის სახე გვეჩვენებინაო უბრალოდ არაადამიანად ჩავთვლი, და ვეტყვი საკუთარი თავი ან საკუთარი ახლობელი წარმოიდგინოს იმ ხალხის ადგილას...
ნინ,
შენ ნამდვილად არ უნდა შეგრცხვეს იმის რომ 23ნოემბერს მიტინგზე იყავი, ჯერ ერთი იმიტომ, მაშინ ამათი ბევრს სჯეროდა, მეორეც იმიტომ რომ შევარდნაძეს მართლა იმდენად ჰქონდა იმიჯი წამხდარი რომ ძალიან ბევრი მხოლოდ მის გამო უჭერდა მხარს ამ ყმაწვილებს, მესამე იმიტომ რომ ამ ახვრებმა მაშინ პიარზე ძალიან კარგად იმუშავეს და თუ მაშინდელ სენს ასაკს გავითვალისწინებთ არ მიკვირს რომ მართლა გჯეროდა, სამაგიეროდ შენ ახლა შეგიძლია გაანალიზო ის რომ მაშინდელმა რევოლუციამ კარგი არაფერი არ მოიტანა და რეალურად მხოლოდ ფასადი შეიღება და ასფალტი დაიგო... სამაგიეროდ მე დარწმუნებული ვარ შენ 12აგვისტოს და 1სექტემბრის აქციებიშ შესახებ ჩემს აზრს იზიარებ...
დანარჩენებს კიდევ რა გითხრათ, მიხარია რომ ერთი არ ვარ ვინც ისე ვფიქრობ როგორც აქ ვწერ და მიხარია რომ არსებობთ თქვენ ვისაც შეგიძლიათ ( ჩემი აზრით რა თქმა უნდა ნიკუშ, ვიცი რომ ეს სამყაროს საზომი არ არის მაგრამ მე მაქვს ეს ჩემი აზრი და ეგ თემა არ დააკომენტო;) ) სიტუაციის ჯანსაღად აღქმა და მჯერა რომ მართალია ძნელად, მაგრამ მაინც შევძლებთ და დროტა განმავლობაში უკეთესობისკენაც შევცვლით რაღაცეებს
თუ ამ კომენტარში აგრესიული ტონი იგრძნობა ბოდიშს გიხდით, იმიტომ რომ თქვენს მიმართ არ არის ეს აგრესია, უბრალოდ ყველა დაძაბულები ვართ დღეს და ეს იმის შედეგია.
ნაციონალად არ ჩამთვალოთ, 23 ნოემბერსაც წინააღმდეგი ვიყავი მიშასი, მერეც და იუსტიციის მინისტრი რომ იყო მაშინაც არ მევასებოდა.არადა ამ ბოლო დროს ისეთ ხალხთან ვიცავ მიშას, 23–ში რომ დროშა ვერ გავაგდებინე ხელიდან და მოღალატეს და შევარდნაძისტს რომ მეძახდნენ. ჰმ, უცნაურია ცხოვრება :)
rac Seexeba oms, 8 agvistomde gamokiTxva rom Cagvetarebina merwmuneT mosaxleobis didi nawili mxars dauWerda saomar moqmedebebs. samwuxarod, veTanxmebi nikas mier daxatul gamarjvebis scenars.
da bolos ubralod imis Tqma msurs, rom realoba is aris rasac vxedavT, imaze fiqriT ra iqneboda omi rom ar dagveSva an mogvego, verc jariskacebs gavacocxlebT da verc devnilebs davabrunebT. axla imaze fiqria saWiro ra unda movimoqmedoT, am realobis Sesacvlelad.
რო შევიკრიბებით მერე....
უბრალოდ ძალიან ბევრი ფაქტი არ მომეწონა და მინდა ამაზე გავაკეთო კომენტარი.
1) რატომ გამოიყვანეს ჯარისკაცები? 300 კაცი დაიღუპა და ნახე რა ამბავია და წარმოგიდგენია 3000 რომ დაღუპულიყო რა მოხდებოდა? დამიჯერე მაგ ომს ყველა რომ დავღუპულიყავით მაინც წავაგებდით და ეს შენც იცი. არ ვიცი გაქვს თუ არა ნანახი ბრძოლის მათემატიკური მოდელი. მე პირადად არნოლდის წიგნში ვნახე, მართალია საკმაოდ უხეშად იყო დახაზული, მაგრამ მაინც შეიძლება რეალურ სიტუაციაზე მორგება. ომი ღირს მაშინ სანამ შანსი გაქვს და თან არც ისე პატარა. აბა როდის უნდა შეგვეწვყვიტა როცა მთელი მთელი არმია ამოწყდებოდა?! ეს ხომ კომპიუტერული თამაში არაა და საქმე რეალურ სიცოცხლესთან გვაქვს. ჩემი აზრით ჯარი ზუსტად დროზე გამოიყვანეს, ამის შემდეგ უკვე, როგორც ოპოზიციურად განწყობილები იტყვიან, "ბიჭების ამოწყვეტა" დაიწყებოდა.
ომი ვინ დაიწყო ეს ყველამ იცის, და ეს 1 თვის წინ არ დაწყებულა. კონკრეტულად ეს ბრძოლა ვინ წამოიწყო ეს იმაზე დამოკიდებული რას უწოდებ დაწყებას: პირველ შეტევას, თუ პირველი შეტევის მოგერიებას.
შენ ამბობ აქციაზე ჩვენ მიშას გასამხნევებლად ვიყავით... საინტერესოა ჩვენი გამხნევება ასეთი მნიშვნელოვანი რატომ იყო, როცა 6 პრეზიდენტი იყო ევროკავშირიდან ჩამოსული. მე იქ იმიტომ გავედი რომ არ მინდოდა სახლში ვმჯდარიყავი და მთავრობა მეგინებია ზოგიერთებისგან განსხვავებით. მინდოდა ჩემი წვრილი შემეტენა ყველაფერში. სამწუხაროა რომ მხოლოდ დაღუპულების დათვლა შეგვიძლია და ომად მხოლოდ ის მიგვაჩნია როცა ჯარები ერთმანეთის წინ დადგება. საინტერესოა როცა ომალოს გიბომბავენ რატომ არ არის ომი? იმიტომ რომ თვითმფრინავს არ ვესვრით ჩვენ?!
ამბობ რუსეთისთვის სულ ერთი იყო ერთად ვიქნებით თუ ცალ-ცალკეო. ჯერ ერთი რუსეთს რა ურჩევნია ეგ კიდე საკითხავია და მერე მეორე ნორმალურ ხალხს არ "კიდია" ეს ყვეალფერი. ევროპაში იტყოდნენ ჯერ ამათ თვითონ გაარკვიონ რა უნდათ და ჩვენ მერე დაველაარაკებითო.
ამბობ სამიზნედ შევგროვდითო. მართლა სამიზნეები ვიყავით ოღონდ არა ვიღაც ვანიასთვის, არამედ CNN, BBC, EuroNews-სთვის... თავადაც იცი ეს რას ნიშნავს. საინტერესოა რა არის იმის ალბათობა რომ დაგბომბავენ, როცა გვერდით 6 პრეზიდენტი გიდგას და მთელი მსოფლიო პირდაპირ ეთერში გიყურებს?!
იცი ევროპაში "დახმარების სათხოვნელად" სულხან-საბა ორბელიანიც იყო, ე.ი. ისიც მათხოვარია? გასაგებია როცა ვინმეს რამეს თხოვ, არ ხარ მთალდ კარგ მდგომარეობაში მაგრამ მათხოვრობა მგონი გადაჭარბებულია. საინტერესოა 3 მილიარდი რატომ გამოგვიყო ევროპამ, ძალიან მაინტერესებს შენი აზრი.
იცი საიდან ჩანს რომ ჭორებია? რატომ გახიზნეს ოჯახები სომხეთში და არა აზერბაიჯანში და იქედან სადმე "ნორმალურ" ქვეყანაში. თავში ვთქვი რომ ჟურნალისტი ხარ და ეს პირველ რიგში მთავრობაზე დამოკიდებულებაში გეტყობა. იმ კაცს მაგონებ, ფეხბურთში პიველ 10 წუთს რომ უყურებს და მწვრთნელის კრიტიკას დაიწყებს.განსაკუთრებით საქართველოს ნაკრებს ეხება ეს.
რატომ უნდა დავუჭიროთ ამ მთავრობას მხარი? ბოლო-ბოლო იმიტომ მაინც რატომაც შენი ძლიერი კოლეგები უჭერენ. ეხლა საქართველოში მგონი მხოლოდ 1 ადამიანი ვისზეც დაზუზსტებით შეიძლება ითქვას რომ გაშიფრულია, ეს სააკაშვილია. იმედია ხვდები რომ რუსეთისთვის მჯოკერი იქნება თუ ეხლა მთავრობას შევცვლით. ახლა მთავარი სტაბილურობაა და გირჩევ ამაზე იფიქრო. ეგეთი დისიდენტობით მხოლოდ ხალხი შეგყავთ შეცდომაში და მეტი არაფერი. მართლა ჯობია რომ მიშას უბრალოდ დავუჯეროთ. მას მხარს ამერიკა უჭრს, ის მარტო არაა(ამაში მგონი იცი რაც იგულისხმება). იქნებ როგორმე ამირიკის მხარდაჭერაც დავკარგოთ ახლა...
იცი ძმაკაცმა რა მითხრა ომის დროს? რუსები უკვე მცხეთაში არიან და ტანკებზ ე გიორგაძე აწიერიათო, გჯერა რომ ასე იყო? ასევე არასერიოზული მგონია აქ მოყვანილი მრავალი ფაქტი.
1 სექტემბერს მეც ბევრი რამ არ მომეწონა, მაგრამ მთავარი სხვა იყო, მთავარი იყო რომ ყველამ ერთად რაღაც გავაკეთეთ, თუნდაც ეს სახლის დატოვება იყოს. არ მომეწონა როცა ნაწილი კომფორტულად იჯდა მანქანებში და მეორე ნახევარს ყურებს უჭედავდა რომლებიც სიცხეში იხრუკებოდნენ.
ტატო მე მაინც არ ვკარგავ იმედს რომ როდესმე მედლის სამ განზომილებაში აღქმას ისწავლი და დაამუგამებ სიტყვას: "მაგრამ იქნებ". წარმატებებს გისურვებ და გირჩევ თავი დააღწიო ქართველი ჟურნალისტების ნაცრიფერ ბრბოს. ნუ ეცდები იყო მატერაცი, იყავი ზიდანი.
წარმატებებს გისურვებ!!!
არ მიგულისხმია რომ მატერაცი არაკაცია და ზიდანი ვაჟკაცი.
ტატო დაფიქრდი რა სურს რუსეთს რომ ჩვენ ვიფიქროთ. რა იქნება მათვის საუკეთესო ვარიანტი?! მე თუ არ მეტყვი, შენ დაფიქრდი, და მერე შენს ნაერს შეადარე. ოღონდ გთხოვ ასაკში განსხვავების გამო ამას უბრალოდ ნუ გადაიკითხავ
ჩემს თავს ვერ ვაპატიებ შენ რომ გენდო :)))
ჩემი თუ არ გჯერა ავთოს კითხე და აგიხსნის დაწვრილებით ყველაფერს.
ტატო შენ მუდმივ ოპოზიციონერად წარმომიდგენიხარ, წარმოუდგენელია როდესმე მთავრობაზე კარგი თქვა, სანამ შენ არ მოხვალ მთავრობაში. დაფიქრდი იქნებ მათ მომავალი 10 სვლა აქვთ გათვლილი, როცა შენ მხოლოდ 3-ს ხედავ.
ტატო რეალურად არაა გამორიცხული შენ მხარს მეხუთე კოლონას უჭერდე და ამაზე დაფიქრდი.
შეგიძლია მითხრა ვის თვლი დღეს უკეთსად, როცა მიშას გადაგდება გინდა? გაითვალისწინე რომ შენ პრეზიდენტად არავინ აგირჩევს :)
ყველა მხარს ვუჭერთ ჩვენ ქვეყანას, და რითიც შეგვიძლია ვეხმარებით, მაგრამ თავს ვერ დავიბრმავებთ, და ვერ ვიტყვით, რომ ჩვენმა მთავრობამ კარგად უხელმძვანელა ომს. იმიტომ რომ გვაქვს საკმაო ინფორმაცია,რა მიუტევებელი შეცდომები დაუშვეს ომის დროს. თუმცა ამის გამო მთავრობის გადაგდებას არავინ არ ვითხოვთ. მაგრამ ვერც ტაშს დავუკრავთ რა მაგრები ხართ და რა კარგად გააკეთეთ ყველაფერიო.
lex-seni axsena tatom,zustad kargad ver gavige,ra kontextshi axsena. mgoni gulisxmobda omis dros gamartul konzerts rustavelze. minda gitxrat rom lexom im dros szenaze gamosvlas amjobina kvevit xalxtan mdgariko.da ik idga tavis megobrebtan ertad. magram verz im mogerlebs gavamtkuneb vinz im dros imgeres. kvelam vizit rom es ar iko sazeimo simgerebi. es ubralod auzilebeli iko evropistvis rom dagvenaxebina rom,dedakalakshi xalxi gamoxatavs mshvidobian protests rusetis mimart.es azri ido ziritadad. rom ruseti agar zamosuliko tbilisisken.anu im dros imi chveneba undodtat rom xalxi da mtavroba am sakitxshi ertiani iko.